Koła różańcowe w naszej parafii

Różaniec to nazwa modlitwy chrześcijańskiej, pierwotnie znanej pod nazwą Psałterza Najświętszej Maryi Panny i kultywowanej od czasów średniowiecznych przechodzącej liczne przeobrażenia. Termin różaniec oznacza także nabożeństwo różańcowe czyli wspólne odmawianie modlitwy różańcowej w świątyni, najczęściej przed monstrancją z Najświętszym Sakramentem i obdarzone przez Kościół odpustem. Różaniec powstał z myślą o nieumiejących czytać i odmawiać psalmów chrześcijanach, by mogli w ten sposób włączyć się w Liturgię Godzin Kościoła.

Prekursorem tajemnic różańcowych jest bł. Dominik z Prus, mnich kartuski z klasztoru w Trewirze. W 1409 roku podzielił życie Jezusa i Maryi na 50 tajemnic od Zwiastowania Pańskiego do powtórnego przyjścia Chrystusa w chwale. Na zakończenie każdego Zdrowaś kończącego się na słowie „…Jezus”, dodał klauzulę. Różaniec ułożony przez bł. Dominika składał się z 50 tajemnic i 50 Zdrowaś.

Po Soborze Trydenckim św. Pius V, zatwierdził Różaniec Najświętszej Maryi Panny w całym Kościele, określając podział na 3 części (radosną, bolesną, chwalebną) i ustalając ostatecznie tajemnice różańcowe. Zwrócił uwagę na to, że tajemnice różańcowe należy medytować.

Do Polski modlitwę różańcową miał sprowadzić i propagować wśród wiernych św. Jacek Odrowąż, dominikanin.

Różaniec zatwierdzony oficjalnie przez św. Piusa V w XVI wieku, nie zmienił się, aż do początku XXI wieku w związku z rozszerzeniem jakie zaproponował bł. Jan Paweł II, wprowadzając tajemnice światła w opublikowanym 16 października 2002 roku Liście apostolskim „Rosarium Virginis Mariae“. Mimo, że odmawianie tajemnic światła bł. Jan Paweł II przedstawił jako propozycję, to inicjatywa papieża została bardzo dobrze przyjęta w całym Kościele i jest powszechnie praktykowana.

Różaniec jest modlitwą Maryjną, tj. duchowo jednoczącą chrześcijanina z osobą Matki Jezusa. Kościół katolicki rozumie tę maryjność Różańca w takim sensie, że wierni modląc się na Różańcu jednoczą się w duchu świętych obcowania z Matką Bożą. Razem z Nią trwając w obecności Bożej, kontemplują Jezusa Chrystusa. Bł. Jan Paweł II zauważył, że Maryja za życia ziemskiego rozważając wydarzenia z życia Jezusa, sama niejako „odmawiała Różaniec“, dlatego teraz może być nauczycielką w szkole tej modlitwy.

Modlitwy używane w Różańcu są modlitwami biblijnymi, ponieważ są zdaniami wyjętymi z Ewangelii „Zdrowaś“ – Łk 1, 28 – 45; Ojcze nasz – Mt 6, 9-13; Łk 11, 2-4. Dlatego „Zdrowaś“, to modlitwa najważniejsza po „Ojcze nasz“. „Zdrowaś jest chronologicznie wcześniejsza od „Ojcze nasz“, bo powstała jeszcze przed narodzeniem Jezusa, który później nauczył Apostołów modlitwy „Ojcze nasz“.

W XIX wieku powstał międzynarodowy ruch religijny założony przez Pauline – Marie Jaricot – Żywy Różaniec. Ma on charakter modlitewny, a jego celem jest wspomaganie misji.

Uczestnictwo w Żywym Różańcu polega na przynależności do grupy zwanej różą. Każda osoba z róży przez miesiąc odmawia jedną z tajemnic różańcowych. Pierwotnie róża liczyła 5 osób, obecnie zaś – po modyfikacji Różańca przez Jana Pawła II – 20 osób. W Polsce ruch ten jest bardzo rozpowszechniony, przyjmuje też formy Podwórkowych Kółek Różańcowych Dzieci, Nieustającego Różańca Papieskiego, czyli Różańca Rodzinnego.

Różaniec to ulubiona modlitwa bł. Jana Pawła. Nazywał go Skarbem, który należy odkryć.